Bitwa warszawska

Na apel Marszałka Piłsudskiego tysiące mężczyzn wstępowały do Wojska Polskiego. Zaczęto również formować Armię Ochotniczą, na której czele stanął gen. Józef Haller. Akces do niej w ciągu niespełna miesiąca zgłosiło blisko sto tysięcy osób, w tym liczni uczniowie gimnazjalni i studenci wywodzący się często ze skautingu i harcerstwa. Do walki wzywały wszystkie ugrupowania polityczne i środowiska zawodowe.

W pierwszej połowie sierpnia 1920 r. wojska frontu Tuchaczewskiego zagroziły Warszawie. Główny kierunek natarcia wyznaczono im na północ od stolicy Polski; miały przekroczyć Wisłę w rejonie Płocka i Włocławka. Kiedy jednak na północy bolszewicy zbliżali się do linii Wisły, ich front południowy pozostał daleko w tyle w rejonie Lwowa mimo rozkazu dowódcy Armii Czerwonej Sergiusza Kamieniewa, by front wsparł działania Tuchaczewskiego. Tak się nie stało, ponieważ Budionny, którego konnica stanowiła trzon sił bolszewików na południu, i komisarz polityczny jego armii Józef Stalin mieli inne plany i zignorowali rozkaz Kamieniewa. Zamierzali zdobyć Lwów, a następnie skierować się na Czechosłowację i Węgry, nie chcieli też dzielić zwycięstwa z Tuchaczewskim.

Marszałek Piłsudski zdecydował o przerzuceniu jednostek walczących nad Bugiem i skoncentrowaniu ich nad rzeką Wieprz w nowo utworzonej grupie operacyjnej. Nie było to zadanie łatwe, ponieważ oddziały polskie przez wiele tygodni znajdowały się w odwrocie, co negatywnie wpływało na ich morale. Tę akcję udało się jednak wykonać w sposób niezauważony dla przeciwnika. W czasie przeprowadzania tego manewru jednostki polskie na północy miały zatrzymać atak bolszewików na linię Wisły między Modlinem a Włocławkiem, lecz przede wszystkim odeprzeć frontalne uderzenie na Warszawę.

Bitwa pod Warszawą rozpoczęła się 13 sierpnia i w tym momencie także rozpoczyna się rozgrywka.

W trakcie gry można się przekonać, jak trudne zadanie stało przed Wojskiem Polskim. Gracze mogą sprawdzić swoje umiejętności dowódcze, przemieszczając armie na planszy i planując kolejne ataki na wroga. Starcia rozstrzyga się za pomocą specjalnej talii kart.

Gra wymaga też umiejętnego blefowania. Gracze nie wiedzą, jak silne są armie przeciwnika i które natarcie będzie decydujące. Atak może służyć jedynie odwróceniu uwagi i związaniu walką dywizji przeciwnika, które mogłyby mu się przydać w innym miejscu.

Publikacja jest wzbogacona o ilustrowane opracowanie historyczne. Gra zawiera zasady umożliwiające prowadzenie rozgrywek turniejowych.